Nostalgisch kijkspel in Sint-Jansteen

Dinsdag 18 december 2007 - Sint-Jansteen - Buiten vuurkorven, binnen glühwein en kerstgezang. Het publiek wordt vooraf vakkundig in de stemming gebracht voor de jubileumuitvoering van Camere van Rhetorica Sint Jan ten Steene.

Het decor in De Warande is een pláátje en de spelers en figuranten zijn geheel in jaren vijftig stijl. Annie Coppieters en haar ploeg hebben er werkelijk alles aan gedaan om een prachtig kijkspel te realiseren. Daarin zijn ze helemaal geslaagd.

Het publiek komt ogen tekort en waant zich zestig jaar terug in de tijd. De kindertjes, die vol overgave een kerstliedje komen zingen in het café van Trees, lijken nog nooit van Nintendo of iPod gehoord te hebben. Trees (Christiane Mac Taggart) speelt de caféhoudster als een ruimhartige bazige waterval.

Jammer genoeg blijft het daarbij, want schrijver Wim van Gelder heeft slechts een kerstspel geschreven en heeft zijn personages heel weinig gegeven om te kunnen acteren. De voorstelling laat de toeschouwer terugdromen naar vervlogen tijden, maar als toneelstuk ontbeert de voorstelling conflicten. Er is geen vraag, geen motor om ons door het verhaal te trekken. Het is aan alle vondsten (verse sneeuw!) te danken dat de toeschouwers zo geboeid blijven.

En aan Renée de Cock die een verrukkelijke Germaine neerzet en aan Emmy de Bot die met haar achteloze potjes-Frans de zaal aan het lachen krijgt. Kai Merckx heeft zijn rol met een mooie opbouw ingevuld: het wordt steeds duidelijker hoe hij over het gezelschap denkt. Ivan de Witte brengt vaart op het toneel en speelt zoals gewoonlijk tot aan de achterste stoel. Dat doet hij ook tijdens de scène op het voortoneel, als hij een spookverhaal vertelt.

Terwijl Tist (mooie rol van Paul Sturms) en de Langen in de ban van het verhaal raken, lacht de zaal en dat is wellicht niet de bedoeling van de regisseur. Maar de zaal lacht, omdat De Witte ook op dat moment vanuit overdrijving speelt, terwijl zijn tegenspelers steeds angstiger worden.

Hier zit dus nog een uitdaging, want door klein spel moet het De Witte lukken om de zaal te laten huiveren.

Een mooie rol is weggelegd voor Walter Boussen. In de openingsscène overtuigt hij helemaal als wethouder die de kantjes eraf loopt. Tijdens de slotscène, waarin de schrijver nog wat moralisme stopt, smelt de mopperende wethouder en wordt hij een zachte, oprecht vertederde man. Dat moment wordt prachtig ondersteund door een sereen gespeeld Stille Nacht.

Het publiek gaat dik tevreden naar huis.


De zalige kerst, spel van Wim van Gelder, regie Annie Coppieters, spel Camere van Rhetorica Sint Jan ten Steene, gezien 15 december in De Warande in Sint-Jansteen.