Glansrol voor Mac Taggart

Maandag 15 januari 2007 - Dumdudidum, didumdum. Op dat wijsje beweegt Christiane Mac Taggart zich over het toneel in De Warande. Ze speelt de titelrol in ‘Olivia’s beste vrienden’, een komische thriller van de hand van John Patrick.

Het stuk ging afgelopen zaterdag in een uitverkochte Warande in première. Mac Taggart is een speelster die de toneelemoties niet alleen speelt maar ook voelt. Bij haar borrelt Olivia letterlijk over van goedheid, het straalt van heel haar gezicht en het bubbelt van haar hobbezakkige lijf. Zelfs als ze voor haar ogen het tegendeel bewijzen, gelooft Olivia niet in de slechtheid van mensen. Zo’n personage als Olivia is ééndimensionaal en loopt dus snel de kans om saai gevonden te worden, want als toeschouwer weet je van tevoren hoe zij zal reageren. Het is dan ook Mac Taggart’s spel dat blijft boeien, haar honderd procent aanwezigheid in haar rol die maakt dat de toeschouwer haar met tederheid en een tikje jaloezie beziet. Want zó zou hij ook wel willen zijn, die toeschouwer: zo gul, zo positief en zo goedhartig. Maar helaas zijn dat eigenschappen die afgestraft worden. Ook in Sint-Jansteen. Een louche drietal trekt in Olivia’s huisje, waar ze natuurlijk van harte welkom zijn. Het stuk is een komische thriller, maar het thrillerelement komt niet echt uit de verf. Een van de redenen is dat het drietal snode plannen beraamt, terwijl Olivia in huis is en niemand zich daarvan bewust lijkt te zijn.

Erwin Vermeulen oogt dommig als zakenman Samuel Bozo, Luc Vermaelen doet mij denken aan een superbedrieger van het witteboordensoort en Dominique de Witte imiteert een hautaine parfumverkoopster. De Witte is een fantastisch speelster en zij slaagt er in menige lach aan de zaal te ontlokken. Ze is volkomen sans gêne en houdt ook daardoor de blikken op zich gevestigd. Dominique’s vertolkingen zullen aan kracht winnen naarmate ze kleiner zal durven spelen. Nu ligt iedere emotie er nog erg dik bovenop en dat bevestigt mijn gevoel dat ze nog teveel met haar buitenkant speelt.

Het stuk komt traag op gang. Er zijn eindeloze verhalen nodig om de situatie uit de doeken te doen. Maar waar toneelstukken na de pauze vaak wat inzakken, beleeft dit stuk op dat moment zijn hoogtepunt, dankzij onvoorziene wendingen en schitterende acrobatiek. Alweer een pluim voor Christiane Mac Taggart.

Ik heb het gevoel dat Annie Coppieters met haar cast het maximale uit dit stuk heeft gehaald, maar ondanks de euro’s komt Olivia’s beste vrienden erg gedateerd over. Naar het decor blijf je kijken, het is precies het slonzige huisje dat je bij een voddenvrouw verwacht en dat is een hele toer. Ten slotte petje éf voor de techniek vlak voor de pauze.

Olivia’s beste vrienden, komische thriller van John Patrick, regie Annie Coppieters, adviezen Danni Heylen, spel Camere van Rhetorica Sint Jan ten Steene. Gezien op 13 januari in De Warande in SintJansteen. Nog te zien op 20 januari in De Halle in Axel en op 27 januari in Den Dullaert in Hulst. Kaartverkoop via de diverse zalen en via L. Buijs-Smet 0114- 316703 en http://www.toneelsteen.nl/