Vaardige komedie van Camere van Rhetorica

Dinsdag 22 januari 2002 - Er is geen sprankje liefde meer tussen Han en Roos. Aan het eind van het stuk schelden ze nog net zo hard tegen elkaar als tijdens de openingsscène. Blijkbaar hebben ze niets geleerd van de wederwaardigheden, waarmee zij erin slagen het publiek de hele avond te vermaken. Han Meuleman, de frietenbakker die miljonair geworden is, kan er wat van.

Ivan de Witte tekent voor die rol en zoals gewoonlijk is die hem op het lijf geschreven. Zijn perfecte timing, zijn olijke kop, zijn platte dialect, alles werkt uitstekend samen om zijn personage gestalte te geven. Meesterlijk is hij tegen het einde van het stuk, wanneer hij zijn vrouw naar het diner begeleidt: de wisselende uitdrukking op zijn gezicht is lekker vet toneel op het toneel. Zijn tegenspeelster Emmy de Bot is evenmin over het hoofd te zien. De miljoenen zijn haar naar het hoofd gestegen en daarom spreekt ze een merkwaardig soort Hoog-Hollands. Behalve wanneer ze kwaad is, dan vergeet ze terstond haar deftige manieren en schiet uit in de taal van het land van Hulst. Eén van de mooiste scènes vond ik die, waarin zij na een nachtelijk drinkgelag, de woonkamer weer binnenwankelt. Haar pogingen om de braakneigingen onder controle te houden zijn zo levensecht, dat je je hart vasthoudt.
Bovendien heeft zij een barstende koppijn, waarvan De Witte zichtbaar genietend misbruik maakt; hij vindt het nodig om haar van alles in de oren te toeteren. Wel vroeg ik me af, wie Roos, toen zij laveloos haar bed opzocht, de krulspelden in het haar gedraaid had.
Dominique de Witte (dochter ván) debuteert als Betje, de huwbare dochter van Han en Roos. Het is duidelijk dat ze de toneelgenen van haar vader heeft geërfd. Dominique zet een ferme Betje neer, beurtelings doortastend en zwijmelend op de goede momenten en zo nu en dan krijgt ze de lachers op haar hand. De andere debutant, Erwin Vermeulen, zet op een meer dan gemoedelijke manier Piet Friet neer. Aanvankelijk was er geen rol voor Vermeulen, maar regisseur Erik Verschueren heeft de frietboer zeer vaardig en aannemelijk geïntegreerd in het stuk. Christiane Mac Taggart blinkt uit als kolderieke Dien. Voor haar Tina Turner act krijgt ze open doekje. De rol van de kinderlijke Huig is volkomen ridicuul en er is moed voor nodig om dit personage als volwassen man te spelen. Eddy Weemaes doet dit prima. Johnny de Koning is een en al minzaamheid in zijn rol als butler Jean. De Koning heeft zijn gestalte en uitstraling mee om Jean de nodige autoriteit te geven. Tijdens zijn schermutselingen met Suzie (een felle Renée de Cock) laat hij zich van een heel andere kant zien, zodat de toch wat geforceerde omslag aan het eind van het stuk niet helemaal uit de lucht komt vallen.'Blauw Bloed en erwtensoep', blijspel van Dieter Adam, artistiek advies van Erik Verschueren, gespeeld door de Camere van Rhetorica Sint Jan ten Steene. Gezien op 20 januari 2002 in De Warande in Sint-Jansteen. Nog te zien op zaterdag 26 januari in Den Dullaert in Hulst en zaterdag 16 februari in De Halle in Axel. Aanvang 20.00 u. Kaarten reserveren bij Linda Buijs 0114-316703 of via http://surf.to/camere.