Piet Verwer, een fascinatie met toneel

06 februari 2001, HULST - Piet Verwer is heel zijn leven gefascineerd bezig geweest met toneel. Met de voorstelling 'Rare gevallen' door De Camere van Rhetorica De Transfiguratie uit Hulst die 3 februari in première is gegaan, neemt hij afscheid van de Zeeuws-Vlaamse en Belgische amateurtoneelwereld.

Het is mooi geweest, het is tijd om met zijn vrouw genieten van de zee aan de Belgische kust. Zijn vrouw souffleert tijdens het interview. Zij weet de namen van de vele regisseurs, spelers en talrijke stukken waarmee Verwer in de loop van zijn leven bezig is geweest.

De aantrekkingskracht van het theater zit in de familiegenen. Opa Verwer was ook verbonden aan toneel. Daarna sloeg het virus een generatie over: vader Verwer probeerde jonge Piet tien jaar lang liefde voor muziek bij te brengen. Wat niet echt lukte; toen hij eenentwintig was, hing Piet zijn klarinet aan de wilgen en ging naar een repetitie van de -Sint-Josef Gesellen waar toneel gespeeld werd.

Terwijl hij daarover praat, springen er lichtjes in zijn ogen. Toneel bleek niet zomaar een hobby te zijn, het zou uitgroeien tot een passie waar veel voor moest wijken. Verwer debuteerde in 1949 in een openluchtspel 'Het lied van Bernadette' waarin hij maar liefst twee rollen te vervullen had. De opkomst van de televisie voerde regisseur Van Waterschoot naar België om daar productieleider te worden. Verschillende mensen uit de vereniging gingen met hem mee. Ook Verwer werd gevraagd rollen in series te gaan spelen. Maar het vooruitzicht elke dag op en neer naar Brussel te moeten, maakte dat hij definitief voor het amateurtoneel koos. Er kwam een nieuwe regisseur die Verwer volkomen de vrije hand gaf. In het begin was dat leuk, maar in het tweede jaar kwam de behoefte terug om iets te leren. Verwer stopte met spelen en ging regiecursussen volgen bij het ZCA. Jarenlang regisseerde hij met veel plezier de Camere van Sint Jan ten Steene. Zijn dochters, Christiane Mc Taggert en Emmy de Bot schitteren daar momenteel in 'Nonkel Gaston is dood...'. In 1980 had Verwer de co-regie van de Reynaertstoet en hield daar een regie bij een groep in Stekene aan over. Daar bleef het niet bij: De Sterre in Clinge klopte ook niet tevergeefs aan, net als Siesa uit Sas van Gent, en ook de Moerbeekse toneelclub wist Verwer te vinden voor een raamregie.

In Sinaai regisseerde hij een revue. In 1982 vonden in Hulst zeven opvoeringen voor duizend man plaats van het Reynaertspel onder regie van Piet Verwer. Toen hij eenmaal, bijna full-time regisseur was, was de aanvechting om zelf te spelen verdwenen.

Zijn hart bleek te liggen bij in elkaar zetten van mis-en-scènes, nadenken over decor, spelers stimuleren om op een hoger niveau te komen, kortom bij al die dingen die met het regisseurschap te maken hebben. Zijn rechterhand daarbij was Pol Vereecken, een geluid- en lichtman bij wie Verwer op artistiek gebied kon lezen en schrijven. Spijt heeft hij alleen van het feit dat hij nooit een musical heeft geregisseerd. Toen die aanvraag kwam, had hij het te druk met al zijn toneelverplichtingen.

De meest dierbare toneelherinnering is aan het familietoneel, waar de familie Verwer met onder meer burgemeester Antoine Kessen en Frans de Schepper optrad in het kader van de actie 'Redt de basiliek'. In 1995 ontving Verwer de cultuurprijs van de gemeente Hulst. Piet Verwer heeft de toneelgenen duidelijk doorgegeven: zoon Tonny en kleindochter Ashley zijn te bewonderen in zijn afscheidsstuk 'Rare gevallen'.